W roku 2006 po światowym sukcesie Boga urojonego Richard Dawkins stał się ikoną ruchów ateistycznych i sceptycznych. Ten sukces przyćmił nawet jego ważne dokonania naukowe i rolę, jaką w popularyzacji neodarwinizmu – i szerzej, naukowej wizji świata – odegrały jego poprzednie książki – od Samolubnego genu poprzez Fenotyp rozszerzony i kilkanaście innych, aż po Najwspanialsze widowisko świata i Magię rzeczywistości. Dziś nikt, nawet przeciwnicy Dawkinsa (a ma ich wielu), nie kwestionuje jego wyjątkowej pozycji naukowca, intelektualisty i obrońcy rozumu. Światełko w mroku to drugi tom wspomnień, które profesor Dawkins postanowił przygotować z okazji swoich siedemdziesiątych urodzin (tom pierwszy – Apetyt na cuda – ukazał się w polskim przekładzie w maju 2016). Oto, co o książce napisali jej czytelnicy i recenzenci: Jeżeli ktokolwiek z współczesnych naukowców może mówić o własnym dorobku z dumą, a nawet z poczuciem sukcesu, to na pewno Richard Dawkins […]. Oświecająca lektura. „New York Times Book Review” […] nader obszerne wspomnienia wybitnego, złożonego i pełnego sprzeczności człowieka. Doskonały i wciągający styl Dawkinsa, okraszony mnóstwem uroczych anegdotek, sprawia, że od lektury wprost nie można się oderwać. „Philadelphia Inquirer” […] fascynujące, świetnie się czyta, a do tego poprawia humor […] Dawkins wprowadza czytelnika w świat nauki i pozwala mu też poznać wielu najwybitniejszych przedstawicieli biologii ewolucyjnej. I nie tylko. „Publishers Weekly” Inteligencja, intuicja, precyzyjne myślenie, wytrawny styl i od czasu do czasu prowokacyjne uwagi I spostrzeżenia. Właśnie tego oczekujemy od Richarda Dawkinsa. „Skeptical Inquirer” Prawdziwie smakowita uczta: język jednego z najwybitniejszych żyjących pisarzy, stymulujące rozważania nad naturą życia i kondycją ludzką, możliwość przyjrzenia się, jak działają wybitne umysły. Intelektualna odwaga i ludzka uczciwość. Steven Pinker, Harvard University To właśnie Richard Dawkins, którego nauczyłem się szanować nim jeszcze został moim przyjacielem, współpracownikiem i towarzyszem drogi. Dla tych, którzy chcieliby poznać prawdziwe oblicze autora Samolubnego genu i Boga urojonego lektura niezbędna, a przy okazji zaskakująca. Lawrence M. Krauss Richard pisze tak, jakby opowiadał. To dlatego tak wielu z nas – ludzi, którzy nie są naukowcami – dzięki jego książkom lepiej rozumie naukę. Bill Maher Przyszłym historykom Światełko w mroku pozwoli odtworzyć drogę Dawkinsa do wielkości. Drogę, która zaczęła się od Samolubnego genu, a której ukoronowaniem stał się Bóg urojony – książka, która uczyniła więcej dla „odczarowania” ateizmu niż być może wszystkie, które napisano na ten temat wcześniej. Michael Shermer Czasem śmieszna, czasem poruszająca, nieustannie ciekawa. Takiego Dawkinsa jeszcze nie znaliśmy. David Silverman